Kwentuhan ko ulit kayo ng ilang ko pang experience ng pakikipag-buno sa hangin ng Wellington... Ewan ko kung makakarelate kayo dito ha....
Naglalakad ako along Tory street one afternoon nang mapansin kong medyo lumalakas ang hangin at lumalamig. While walking, dali-dali kong kinuha ang beanie at scarf ko.
I'm about to cross VIVIAN St. na nun (magisa lang akong nakatayo, just waiting for my time to cross kasi naka-stop pa sa side ko), nang bigla ba namang umihip ang pagkalakas lakas na hangin. Grabe, promise ang lakas talaga. Sa sobrang lakas, napapa-side step ako (pagdi ko ginawa yun, tutumba ako). Natatawa nga ako sa sarili ko kasi kinakayan-kayanan lang ako ng hangin.... Nung makakita ako ng poste, pasimple akong sumandal hanggang sa mag-GO na kami.
Ang siste, dahil sa lakas ng hangin, pag inaangat ko ang paa ko, nililipad! Literally! Di tuloy diretso ang lakad ko - medyo pa-diagonal. Kakatawang experience.... I'm sure marami rin sa atin ang naka-experience niyan dito sa Wonderful WINDY WELLY!
Thanks for reading!
2 comments:
hi rhose,
we haven't met yet (hopefully will) but i've been reading your blogs and i can't help but smile and wish to experience where you are right now...actually not just for me but for my kids as well.
my daughter knows you already as i kept on telling stories of people who inspires me.
perl lansi
Hello,
Thanks for reading my blog... Flattered naman po ako... I thought ako lang nagbabasa nitong mga blog ko eh.. Hehehe.
Im glad din na nakaka-inspire pala ako kahit papano... Sana naman po makatulong tong mga post ko kahit sa maliit na paraan.
Goodluck sa application niyo ha... And I really do hope to see you here in wellington...soon!
Regards
Post a Comment