Nalalapit na ang flight ko papuntang New Zealand. Ilang araw na lang ang binibilang ko at magiging iba na ang kapaligirang kikilusan ko. Magkahalong lungkot at excitement ang nararamdaman ko ngayon. Lungkot - dahil lilisanin ko na ang lugar na aking kinalakihan. Excitement – dahil ina-anticipate ko ang adventure na haharapin ko New Zealand.
Ironic nga eh. Mula pagkabata ko eh, gustung-gusto ko nang lisanin ang lugar na ito. Napansin ko kasi na ang mga tao rito, kuntento na dito sa lugar na ito. Dito bumubuo ng magiging pamilya. Dito na magaaral. Dito magta-trabaho. Dito lang ang mundo nila. Bata pa ako, nabuo na sa isip ko na ayokong tumulad sa mga taong ito. Pakiramdam ko, ang bagal-bagal ng buhay nila. Yes, Ironic, kasi nung magkaroon ako ng pagkakataon na makatakas sa lugar na ito – sa halip na purong kaligayahan, nakaramdam pa rin ako ng lungkot na lisanin ito.
Habang nakasakay ako sa jeep at binabaybay ang kahabaan ng Navotas patungo sa Sampaloc kung saan ako nagtatrabaho, unti-unti kong nare-realize na marami pala akong mami-miss sa lugar na ito. For the benefit of my readers, iisa-isahin ko ito – lahat ng maaalala ko….
TRAYSIKEL
Ito ang una kong mami-miss. Alam kong walang ganito sa New Zealand o sa kahit anong parte pa ng mundo. At sa Pilipinas, alam kong bibihira lang ang lugar na may ganitong klase ng traysikel. Yung mga friends ko ngang tagaibang lugar na napapadpad sa amin, natutuwa at nagtataka kapag nakikita ang mga traysikel dito sa Navotas. Kakaiba daw. Ang traysikel kasing alam nila, yung de-motor (Meron din kami dito nun pero traysikel de-motor ang tawag naming) at kung may de-padyak mang sasakyan silang alam, eto yung tinatawag na pedicab.
PUTO-SULOT
Alam niyo ba kung ano ito? Ilan na rin sa mga kaibigan ko ang nagtatanong kung ano ba itong puto-sulot. Nakakatawa ang pangalan di ba? Actually, kamag-anak ito ng puto-bumbong or puto taktak (yung kulay violet na kakanin na sikat lalo na pag magpa-Pasko). At dito sa Navotas, kapag nakakita kayo ng isang tindahan na nagtitinda ng puto-bumbong, siguradong me tinda rin itong puto sulot. Pareho ng paraan pagluluto pero magkaiba ng way ng pagha-hango from the kalan at syempre, magkaiba ng ingredients. Ito kasing puto sulot (as the name implies), sinusundot ng bakal ang kabilang butas ng bumbong para lumabas ang finished product. Di tulad ng puto-bumbong na tinataktak para lumabas. Actually, malagkit na bigas lang ito na niluluto sa steam. Kapag luto na, para na itong BIKO na nakalagay sa bumbong. Dahan-dahan itong ilalatag sa dahon ng saging, bubudburan ng asukal at niyog. Grabe ang sarap nito. Lalo na kung ihahalo sa champorado. Yummy.
TAPAHAN
Familiar ba kayo dito…lalo na sa amoy nito? Haaay, nung nakatira pa ako sa looban ng Navotas, isa ito sa madalas na problema ko. Pag nadadaan ako dito, di ko magustuhan ang amoy. Samahan mo pa ng bestfriend niyang BAHA! Ay! Ang lansa at ang baho ng tubig. Kadiri! Funny, though, mamimiss ko rin ito pag-alis ko. Onli in da Pilipins din kasi to e.
PATISAN
Haaay, ang pinsan ng TAPAHAN! Op kors, since magpinsan sila, halos pareho sila ng amoy. Pero masarap na sawsawan ang patis ha. Ewan ko lang kung merong marunong gumawa ng patis sa NZ. Kung wala, patay! Pano na ang ulam ko – walang buhay kung walang patis! Mami-miss ko talaga to.
FIESTA
Di ko rin alam kung may nagdiriwang ng fiesta sa NZ. Ang alam ko lang is may mga catholic church don. Dito sa amin sa Navotas (lalo na sa Bgy. San Roque), ang saya ng fiesta! Last Sunday of January ginaganap pero sabado pa lang, naghahanda na ang lahat. Actually, weeks before, may mga mini-stage na naka-harang sa daan ng jeep. May mga nagkakabit na ng banderitas. Me contest kasing pagandahan ng gayak ng arko at iskinita sa lugar naming. Sabado, halos lahat nagluluto ng HALAYA at iba pang handa. Lakad ng lakad ang mga tao. Yung simbahan, napapaligiran ng mga sidewalk vendors na puro laruan ang tinda.
Naalala ko nung kabataan ko, gusting-gusto ko na pagkatapos naming magsimba eh, daraan kami sa hilera ng mga tindera ng laruan. Dami talagang laruan, parang Divisoria.
BAHA
For the grand finale…Siyempre, di ito mawawala sa listahan. Trademark yata ito ng Navotas! Kapag binanggit ang salitang Navotas, siguradong kasunod na ang salitang baha. Minsan nga, naisip ko na baka ito ang apelyido niya. Hehehe. As usual, ilang linggo bago ako umalis ng Pinas, binabaha pa rin ang Navotas (pero hanggang sakong lang naman – yan ang depensa ko) kahit walang ulan…lalo na kung high tide. Kaya tuloy kapag sinabi mo sa taxi driver na sa Navotas ang destination mo, marami pa rin ang napapa-atras.
Ako, ayokong-ayoko nito. Ang baho kasi. Sari-saring basura ang makikita mong nakalutang. Meron pang malalansang bituka ng isda (galing sa malapit na tapahan), malansang tagas ng patis, dumi ng tao at hayop, mga basurang dating nakakalat, ngayon ay inaanod na papunta sa katabing ilog.
What dýou know? Mami-miss ko rin ito!
Friday, December 09, 2005
Monday, December 05, 2005
VISA: FInally!
Sensya na po at ngayon ko lang officially ipo-post ang tungkol dito ha. Yes, na-issue na po ang WORK VISA ko last Nov. 22. Medyo may konting negotiations lang po with my employer regarding date of arrival sa NZ kaya nadelay ang pagpo-post ko dito. Sa lahat po ng interested, eto po ang ilan sa mga detalye ng immigration/work application ko:
June 2nd week: IELTS and NZQA result
June 23, 2005: EOI Selected
September 12: Decision Successful
September 15: ITA Received, Deadline is January 15, 2006
September last week: phone interview with HR
October 1st and 2nd week: videocon interview with the Manager(s)
October last week: Job offer (via DHL)
November 4: Medical Exam
November 14: Medical Result
November 16: First attempt to submit Work Visa application requirements (to the infamous Ms. Tomboy!)
November 17: 2nd attempt (success! kasi di si Ms. Tomboy ang VO that day. Hehehe.)
November 22: WORK VISA was issued
Tentative date of arrival to NZ: Supposed to be December 1st week pero ngayon, January 1st week na.
Regarding my Job Offer, medyo kapareho po ito ng current work ko dito sa PLDT kaya medyo naka-tsamba ako.
Tips ko lang po siguro sa mga jobseekers,
1. TRY AND TRY UNTIL YOU SUCCEED.
2. For ECEs like me, eto lang po ang tinatambayan kong websites:
www.telecom.co.nz
www.seek.co.nz
www.netcheck.co.nz
3. Basta post lang kayo ng post dito. Wag kayong magsasawa dahil baka maka-tyempo kayo ng employer na naghahanap ng fit sa skills, qualification at experience niyo.
4. Yung resume ko pong ginagamit sa pag-aaply, yun din yung dati kong resume na ginamit ko nung mag-apply ako sa PLDT 5yrs ago. Syempre maraming nadagdag pero yung format, same pa rin. Di ko lang alam kung may bearing ang style ng resume pero tingin ko, kung makita naman ng employer sa laman ng resume kung ano ang hinahanap nilang skills, tatawagan at tatawagan ka pa rin naman nila.
5. Sa Cover Letter ko naman po, nakalagay lang po yung summary ng resume ko (very brief!) at yung immigration status ko.
Ewan ko po kung me mapupulot kayo dito sa mga tips ko. Eto naman po eh base lang sa naging experience ko.
Hope this helps.
June 2nd week: IELTS and NZQA result
June 23, 2005: EOI Selected
September 12: Decision Successful
September 15: ITA Received, Deadline is January 15, 2006
September last week: phone interview with HR
October 1st and 2nd week: videocon interview with the Manager(s)
October last week: Job offer (via DHL)
November 4: Medical Exam
November 14: Medical Result
November 16: First attempt to submit Work Visa application requirements (to the infamous Ms. Tomboy!)
November 17: 2nd attempt (success! kasi di si Ms. Tomboy ang VO that day. Hehehe.)
November 22: WORK VISA was issued
Tentative date of arrival to NZ: Supposed to be December 1st week pero ngayon, January 1st week na.
Regarding my Job Offer, medyo kapareho po ito ng current work ko dito sa PLDT kaya medyo naka-tsamba ako.
Tips ko lang po siguro sa mga jobseekers,
1. TRY AND TRY UNTIL YOU SUCCEED.
2. For ECEs like me, eto lang po ang tinatambayan kong websites:
www.telecom.co.nz
www.seek.co.nz
www.netcheck.co.nz
3. Basta post lang kayo ng post dito. Wag kayong magsasawa dahil baka maka-tyempo kayo ng employer na naghahanap ng fit sa skills, qualification at experience niyo.
4. Yung resume ko pong ginagamit sa pag-aaply, yun din yung dati kong resume na ginamit ko nung mag-apply ako sa PLDT 5yrs ago. Syempre maraming nadagdag pero yung format, same pa rin. Di ko lang alam kung may bearing ang style ng resume pero tingin ko, kung makita naman ng employer sa laman ng resume kung ano ang hinahanap nilang skills, tatawagan at tatawagan ka pa rin naman nila.
5. Sa Cover Letter ko naman po, nakalagay lang po yung summary ng resume ko (very brief!) at yung immigration status ko.
Ewan ko po kung me mapupulot kayo dito sa mga tips ko. Eto naman po eh base lang sa naging experience ko.
Hope this helps.
Wednesday, November 09, 2005
My Medical Exam at St. Lukes Extension Clinic
This is my funny yet stressing experience at St. Lukes Extension Clinic....
For the benefit of those na nag-iisip-isip pa kung saan magpapamedical, share ko lang po itong experience ko sa St. Lukes Extension Clinic (SLEC).
November 4 kami nagpamedical. Ok nga dahil kahit holiday, meron silang clinic. At least di namin kelangang mag-leave sa office. Mga 7am pa lang yata nandun na kami. May mangilan ngilan na ring tao pero yung para sa New Zealand, pang number 1 and 2 kami ni Jon.
Anyway, mabilis naman po ang naging exam. Kahit magkakaibang floor ang xray, physical at blood extraction, sinasabi naman nila ang susunod na step so hindi ka rin maliligaw, I'm sure. Bale ang naging sequence of tests sa amin e, xray muna. Then punta kami sa Blood extraction room para sa lab tests at urinalysis. After non, vitals na. Then physical exam. Actually habang naghihintay ako ng turn ko sa physical exam, may result na agad ang urinalysis ko.
Sa Physical exam, mabilis din naman. Kahit dalawa lang ang doctor - isa para sa babae at isa para sa mga lalake. Di rin masyadong mahigpit ang nag-PE sa akin. Tinanong lang ako regarding dun sa mga sinagutan ko sa Form (puro naman NO, WALA PO, HINDI PO, NEVER PO ang mga sagot ko.), then PE na. As early as 9:30 am, tapos na kami sa lahat ng exam.
From 9:20 to around 12:15 noon, pinaghintay nila kami. Di nga namin alam kung bakit e. Anyway, after almost three hours of waiting, tinawag na ang name namin. For what? Binigyan kami ng claim stub. Sabi ng babae sa reception, balik daw kami ng November 8 (2-3 pm) para sa lab result at xray (second opinion). Huwaaat? Tanong ko, eto na ba yung result ng medical exam? Sabi niya, di daw, lab result lang at xray lang (kulit ko noh?). Yung finalized result e after 2-3 days pa from November 8. Huwaaat again??? Pinaghintay kami ng tatlong oras para lang sabihin ito? Anyway I asked again, since lab result lang naman, pwede bang tumawag na lang. Pupunta na lang kung sakaling may further tests pa na gagawin. (Me point naman ako di ba?) Sabi sa akin, 'kahit isa na lang muna sa inyo ang pumunta, then kung me further test saka na lang magpersonal appearance yung isa'. Ok to ha.
Anyway ulit, eto, bumalik nga ako kahapon. Saktong 2pm, nandun na ako. Pagkaabot ko ng claim stub, sabi nila, upo daw muna at tatawagin na lang ang name namin. Hulaan niyo what time tinawag ang name ko???? 6pm! Naka-ilang follow-up ako sa mga tao sa reception - laging sinasabi, wala pa raw yung para sa amin. Ayun nga, pagkatawag sa akin, sabi nung girl, OK na po ito. Wala namang problema. YES! Excited naman akong kunin ang result. Pero nawala na naman ang excitement ko nung sinabi niyang probably by Thursday ko pa makukuha ang result! Huwaaaat???? Haaay, hayaan na lang nga. Ang mahalaga, wala akong naging problema. Sana na lang pagbalik ko bukas para kunin ang result ko, di na ako maghintay ng 3-4 hours (Mga two hours lang siguro, ok na. Hehehe)
In fairness naman, mabait naman ang mga doctor at nasa reception ng SLEC. Napansin ko rin na hindi naman sila mahigpit sa mga tests. Ewan ko lang sa iba ha, pero I'm saying these based on my experience lang naman. Suggestion ko lang sa mga nagbabalak magpa-medical dito, magbaon kayo ng GAMEBOY ADVANCE, PSP, SCRABBLE, BARAHA, JACK AND STONE, PICK-UP STICKS, kung gusto niyo, dala kayo ng bilyaran para di kayo mainip. :-) Kahit inugat naman ako sa paghihintay dito, maire-recommend ko pa rin naman itong SLEC lalo na sa mga pasensyosong di tulad ko. Hehehe.
Hope me napulot kayong aral dito.
Grabe ang haba ng email ko, tinatamad akong basahin ulit!!! :-)
P.S. I have also posted this experience sa pinoyz2nz...
For the benefit of those na nag-iisip-isip pa kung saan magpapamedical, share ko lang po itong experience ko sa St. Lukes Extension Clinic (SLEC).
November 4 kami nagpamedical. Ok nga dahil kahit holiday, meron silang clinic. At least di namin kelangang mag-leave sa office. Mga 7am pa lang yata nandun na kami. May mangilan ngilan na ring tao pero yung para sa New Zealand, pang number 1 and 2 kami ni Jon.
Anyway, mabilis naman po ang naging exam. Kahit magkakaibang floor ang xray, physical at blood extraction, sinasabi naman nila ang susunod na step so hindi ka rin maliligaw, I'm sure. Bale ang naging sequence of tests sa amin e, xray muna. Then punta kami sa Blood extraction room para sa lab tests at urinalysis. After non, vitals na. Then physical exam. Actually habang naghihintay ako ng turn ko sa physical exam, may result na agad ang urinalysis ko.
Sa Physical exam, mabilis din naman. Kahit dalawa lang ang doctor - isa para sa babae at isa para sa mga lalake. Di rin masyadong mahigpit ang nag-PE sa akin. Tinanong lang ako regarding dun sa mga sinagutan ko sa Form (puro naman NO, WALA PO, HINDI PO, NEVER PO ang mga sagot ko.), then PE na. As early as 9:30 am, tapos na kami sa lahat ng exam.
From 9:20 to around 12:15 noon, pinaghintay nila kami. Di nga namin alam kung bakit e. Anyway, after almost three hours of waiting, tinawag na ang name namin. For what? Binigyan kami ng claim stub. Sabi ng babae sa reception, balik daw kami ng November 8 (2-3 pm) para sa lab result at xray (second opinion). Huwaaat? Tanong ko, eto na ba yung result ng medical exam? Sabi niya, di daw, lab result lang at xray lang (kulit ko noh?). Yung finalized result e after 2-3 days pa from November 8. Huwaaat again??? Pinaghintay kami ng tatlong oras para lang sabihin ito? Anyway I asked again, since lab result lang naman, pwede bang tumawag na lang. Pupunta na lang kung sakaling may further tests pa na gagawin. (Me point naman ako di ba?) Sabi sa akin, 'kahit isa na lang muna sa inyo ang pumunta, then kung me further test saka na lang magpersonal appearance yung isa'. Ok to ha.
Anyway ulit, eto, bumalik nga ako kahapon. Saktong 2pm, nandun na ako. Pagkaabot ko ng claim stub, sabi nila, upo daw muna at tatawagin na lang ang name namin. Hulaan niyo what time tinawag ang name ko???? 6pm! Naka-ilang follow-up ako sa mga tao sa reception - laging sinasabi, wala pa raw yung para sa amin. Ayun nga, pagkatawag sa akin, sabi nung girl, OK na po ito. Wala namang problema. YES! Excited naman akong kunin ang result. Pero nawala na naman ang excitement ko nung sinabi niyang probably by Thursday ko pa makukuha ang result! Huwaaaat???? Haaay, hayaan na lang nga. Ang mahalaga, wala akong naging problema. Sana na lang pagbalik ko bukas para kunin ang result ko, di na ako maghintay ng 3-4 hours (Mga two hours lang siguro, ok na. Hehehe)
In fairness naman, mabait naman ang mga doctor at nasa reception ng SLEC. Napansin ko rin na hindi naman sila mahigpit sa mga tests. Ewan ko lang sa iba ha, pero I'm saying these based on my experience lang naman. Suggestion ko lang sa mga nagbabalak magpa-medical dito, magbaon kayo ng GAMEBOY ADVANCE, PSP, SCRABBLE, BARAHA, JACK AND STONE, PICK-UP STICKS, kung gusto niyo, dala kayo ng bilyaran para di kayo mainip. :-) Kahit inugat naman ako sa paghihintay dito, maire-recommend ko pa rin naman itong SLEC lalo na sa mga pasensyosong di tulad ko. Hehehe.
Hope me napulot kayong aral dito.
Grabe ang haba ng email ko, tinatamad akong basahin ulit!!! :-)
P.S. I have also posted this experience sa pinoyz2nz...
Tuesday, November 01, 2005
Ang PINOYZ2NZ…bow!
Nakilala ko ang grupong ito bandang June 2005. Kalagitnaan ng desperation ko na makahanap ng kahit sinong makakatulong sa akin sa pag-aapply ko sa New Zealand. Di sinasadyang nahagip ng mata ko ang salitang ito sa isang forum – hinanap ko tuloy sila sa Yahoo!Groups at sumali ako….
Dito na nagsimula ang kalutasan ng ilan sa mga problema ko….
ANG ALAMAT NG PINOYZ
Bago ang lahat, ano nga ba itong Pinoyz2nz? Actually, isa itong egroup. Base sa mga na-research ko (at sa kwento-kwento sa tabi-tabi), nagsimula daw ito sa magkakaibigang nagkakila-kilala sa ‘emigrate to nz’ forum, nagpasyang magkaroon din ng grand eyeball dito sa Pinas – gaya ng mga british counterparts nila. Lahat nga pala sila ay may isang goal – hulaan niyo nga??? Hehehe, op kors, to migrate to New Zealand!
Mabalik tayo sa kwento…Ayun nga, sinimulan ng magkakaibigang ito ang kanilang mga eyeballs – tinawag nila itong Philippine Meet. Less than 10 lang sila noon, ang alam ko. Sa tinagal-tagal, at sa dami ng mga nakikilala nila habang sila ay nagpapa-medical, nagpapa-interview sa Bangkok, etc., ayun, dumami ang mga myembro nito (Wala pang isang taon, kulang-kulang 600 na ang myembro!).
Ilan sa kanila, nakaalis na…Karamihan sa mga nagpasimula nito, may Visa na or naghihintay na lang ng kanilang Visa.
Mabalik sa akin…Nung time na sumali ako dito, nagpa-lista agad ako sa upcoming 6th meet nila sa Max’s. Nanghihinayang pa nga ako at 6th meet na ang maa-attend-an ko. Pero inisip ko na lang na from then on, di na ako aabsent sa mga meet na tulad nito.
DAMING BENEFITS
Walang biro, dami talaga nitong benefits. I’m sure maraming mag-aagree sa akin. Bigyan ko kayo ng ilang examples:
In less than a week pa lang ng pagsali ko dito, naipasa ko na agad ang EOI ko na April pa lang e, tapos ko na. Di ko lang maipasa dahil may ilan pa akong tanong na di ko alam kung sino ang sasagot. Nag-post lang ako sa common inbox namin at inulan na agad ako ng sagot. O, isa na yan.
Isa pa, dahil sa pag-attend-attend ko ng mga meet, dami kong natututunan. Mga gintong kaalaman (base sa mga experience ng mga myembro) na di mo mababasa sa NZIS! Hehehe. Kung minsan, kahit di mo itanong, yung sagot na ang lalapit sa yo.
I’m sure di lang ako ang natulungan ng grupong ito. Marami sa ating mga kababayan na nangangarap makarating sa NZ ang nakatipid dahil lang sa pagsali sa grupong ito. Bakit kanyo? Libreng consultant. Magpost ka lang ng mga tanong o issues na di mo masyadong maintindihan, mag-uunahan pa silang mag-share sa yo ng kani-kanilang opinion at karanasan. O, saan ka makakakita ng ganyan? Only in the Philippines! Syempre Walang Ganyan Sa Isteyts!
Dun ngapala sa mga natutunan ko, I’m proud to say na naish-share ko din sa ibang tao. Pay it forward kung baga. Kung ano man ang blessing at kaalaman na binabahagi nila sa akin, pinapasa ko naman sa mga baguhan pa lang. Kahit papano, kahit sa maliit na paraan, naibabalik ko ang mga tulong na natanggap ko.
Lahat ng pangangailangan mo when it comes to applying to New Zealand (kung minsan nga more than that), dito mo makikita – information, ka-batch, kasabay magpamedical, kapareho ng experiences, kapareho ng situation, kapareho ng VO, kakilala sa pupuntahang city sa NZ, etc.
Marami pa yan ha…Excited na lang akong banggitin tong pinakahuli at pinakaimportanteng benepisyo ng Pinoyz2nz sa buhay ko. Dahil sa grupong ito, nakatagpo ako ng mga tunay na kaibigan. Alam mo yun, yung mga tunay na taong may busilak na kalooban at handang tumulong sa nangangailangan. During your lowest times, dadamayan ka nila…At kapag nagtagumpay ka naman, nanjan sila para makisaya para sayo. Talaga namang mapagkakatiwalaan mo sa anumang bagay. Ready silang magbigay ng oras, pera, pagod, etc para lang makapag-share at makatulong lalo na sa mga baguhan. Haaay, nahahawa tuloy ako ng kabaitan sa mga taong ito…Hehehe.
ANG HABA NA NITO, BAKA TAMARIN NA KAYONG BASAHIN
To the founders and members of this heaven-sent egroup, MABUHAY KAYO….Mabuti ang cause ng grupong ito kaya alam ko hindi ito papabayaan ni Lord na basta mawala na lang.
Wala akong maisip na paraan para maipakita ko ang appreciation ko sa grupong ito at sa inyong mga nakilala ko sa grupo (either naka-eyeball ko na or nakaka-email or chat ko lang). Sana sa ganitong paraan man lang ay mapasalamatan ko ang mga pasimuno at lahat ng mga myembro ng grupong ito na tunay namang napamahal na sa akin…
Three cheers for PINOYZ2NZ!
Hep hep…HOORAY!
Hep hep…HOORAY!
Hep hep…HOORAY!
Dito na nagsimula ang kalutasan ng ilan sa mga problema ko….
ANG ALAMAT NG PINOYZ
Bago ang lahat, ano nga ba itong Pinoyz2nz? Actually, isa itong egroup. Base sa mga na-research ko (at sa kwento-kwento sa tabi-tabi), nagsimula daw ito sa magkakaibigang nagkakila-kilala sa ‘emigrate to nz’ forum, nagpasyang magkaroon din ng grand eyeball dito sa Pinas – gaya ng mga british counterparts nila. Lahat nga pala sila ay may isang goal – hulaan niyo nga??? Hehehe, op kors, to migrate to New Zealand!
Mabalik tayo sa kwento…Ayun nga, sinimulan ng magkakaibigang ito ang kanilang mga eyeballs – tinawag nila itong Philippine Meet. Less than 10 lang sila noon, ang alam ko. Sa tinagal-tagal, at sa dami ng mga nakikilala nila habang sila ay nagpapa-medical, nagpapa-interview sa Bangkok, etc., ayun, dumami ang mga myembro nito (Wala pang isang taon, kulang-kulang 600 na ang myembro!).
Ilan sa kanila, nakaalis na…Karamihan sa mga nagpasimula nito, may Visa na or naghihintay na lang ng kanilang Visa.
Mabalik sa akin…Nung time na sumali ako dito, nagpa-lista agad ako sa upcoming 6th meet nila sa Max’s. Nanghihinayang pa nga ako at 6th meet na ang maa-attend-an ko. Pero inisip ko na lang na from then on, di na ako aabsent sa mga meet na tulad nito.
DAMING BENEFITS
Walang biro, dami talaga nitong benefits. I’m sure maraming mag-aagree sa akin. Bigyan ko kayo ng ilang examples:
In less than a week pa lang ng pagsali ko dito, naipasa ko na agad ang EOI ko na April pa lang e, tapos ko na. Di ko lang maipasa dahil may ilan pa akong tanong na di ko alam kung sino ang sasagot. Nag-post lang ako sa common inbox namin at inulan na agad ako ng sagot. O, isa na yan.
Isa pa, dahil sa pag-attend-attend ko ng mga meet, dami kong natututunan. Mga gintong kaalaman (base sa mga experience ng mga myembro) na di mo mababasa sa NZIS! Hehehe. Kung minsan, kahit di mo itanong, yung sagot na ang lalapit sa yo.
I’m sure di lang ako ang natulungan ng grupong ito. Marami sa ating mga kababayan na nangangarap makarating sa NZ ang nakatipid dahil lang sa pagsali sa grupong ito. Bakit kanyo? Libreng consultant. Magpost ka lang ng mga tanong o issues na di mo masyadong maintindihan, mag-uunahan pa silang mag-share sa yo ng kani-kanilang opinion at karanasan. O, saan ka makakakita ng ganyan? Only in the Philippines! Syempre Walang Ganyan Sa Isteyts!
Dun ngapala sa mga natutunan ko, I’m proud to say na naish-share ko din sa ibang tao. Pay it forward kung baga. Kung ano man ang blessing at kaalaman na binabahagi nila sa akin, pinapasa ko naman sa mga baguhan pa lang. Kahit papano, kahit sa maliit na paraan, naibabalik ko ang mga tulong na natanggap ko.
Lahat ng pangangailangan mo when it comes to applying to New Zealand (kung minsan nga more than that), dito mo makikita – information, ka-batch, kasabay magpamedical, kapareho ng experiences, kapareho ng situation, kapareho ng VO, kakilala sa pupuntahang city sa NZ, etc.
Marami pa yan ha…Excited na lang akong banggitin tong pinakahuli at pinakaimportanteng benepisyo ng Pinoyz2nz sa buhay ko. Dahil sa grupong ito, nakatagpo ako ng mga tunay na kaibigan. Alam mo yun, yung mga tunay na taong may busilak na kalooban at handang tumulong sa nangangailangan. During your lowest times, dadamayan ka nila…At kapag nagtagumpay ka naman, nanjan sila para makisaya para sayo. Talaga namang mapagkakatiwalaan mo sa anumang bagay. Ready silang magbigay ng oras, pera, pagod, etc para lang makapag-share at makatulong lalo na sa mga baguhan. Haaay, nahahawa tuloy ako ng kabaitan sa mga taong ito…Hehehe.
ANG HABA NA NITO, BAKA TAMARIN NA KAYONG BASAHIN
To the founders and members of this heaven-sent egroup, MABUHAY KAYO….Mabuti ang cause ng grupong ito kaya alam ko hindi ito papabayaan ni Lord na basta mawala na lang.
Wala akong maisip na paraan para maipakita ko ang appreciation ko sa grupong ito at sa inyong mga nakilala ko sa grupo (either naka-eyeball ko na or nakaka-email or chat ko lang). Sana sa ganitong paraan man lang ay mapasalamatan ko ang mga pasimuno at lahat ng mga myembro ng grupong ito na tunay namang napamahal na sa akin…
Three cheers for PINOYZ2NZ!
Hep hep…HOORAY!
Hep hep…HOORAY!
Hep hep…HOORAY!
Wednesday, October 26, 2005
JOB OFFER: Discounted Ticket to New Zealand...Part II
job·of·fer nn. ('jäb 'o-f&r, 'ä-) - this is an easy way, I'm sure most people would agree, a less painful (sa bulsa), and a faster way to fullfill someone's dream of migrating to New Zealand.
I call this a DISCOUNTED TICKET to New Zealand. Why? Compare the cost it would take you on your application for NZ immigration while you're in the Philippines with that when you're already in New Zealand. Lesser, I'm sure. No more bangkok interview anxiety. No more costly courier overseas services. No more worries that you might not find a job immediately when you get there. Faster processing. And all that jazz.
Luckily and with God's grace, I was chosen to avail a discounted ticket.
Just this morning, my future boss called me on my cellphone. His first word is, "Congratulations!". Yes, music to my ears! He said that an employment agreement (a.k.a job offer) is already on the way and that I should start completing the requirements for a talent visa. With much surprise, all I can say is "Thank you very much Sir!", "Yes, Sir." He'll be expecting me in Wellington in a month's time. Gosh! Honestly I don't know where to begin!
Sa totoo lang, unexpected talaga to. When my EOI was selected last June, I was expecting that the immigration process would take at least a year - provided na minimum ang hassle sa processing. So most probably, I'd be leaving for New Zealand mid next year, right? Hey, but it's only October -- roughly 4 months ago, I thought that 1 year processing is fast enough. Now I can leave? With free accomodation for 1 month? and with a guaranteed job? Shocks!
To all my friends, I just thought I must share this to all of you.
And to my daughter (who'll be left behind with my parents), take care, baby. I'll come back for you. That's a promise!
Wednesday, October 19, 2005
My IELTS Experience...
Hi everyone! Gusto ko lang po i-share ang experience ko sa IELTS exam ko last June 11.
Sabi nga nila, madali lang ang IELTS, time pressure lang ang kalaban mo, lalo na sa writing portion. Sa case ko, di ko natapos ang 2nd part ng writing ko. Kasi naubos na ang oras. Ang maling style ko kasi, gumawa pa ako ng draft sa exam booklet. Dapat pala, dineretso ko na agad sa answer sheet. Kinapos tuloy ako ng oras. Naka- 1 1/4 page lang tuloy ako, although natapos ko naman yung draft ko. Siguro umabot lang sa 150 words yung second part ko. Siguradong may penalty yun. Sayang nga e. Tuloy ngayon, medyo tagilid ako. I'm praying na lang na sana mag-OK ako sa ibang test. Like sa Listening and Reading, mukang OK naman. Kalaban mo lang sa Reading yung choice na ' NOT GIVEN'. Pasaway na sagot, di ba? Hehehe.
June 13 yung speaking test ko. 10:40 am sa MEZZANINE DAHLIA ng DUSIT HOTEL. Medyo napaaga pa nga dahil hindi dumating yung nauna sa akin sa sched (Si Bing pala ito from pinoyimmigrants.com! Hehehe). Buti na din para matapos na ang kaba.
Sa SPEAKING naman, I'm glad na medyo may alam ako sa TOPIC na pina-discuss niya: DISCUSS A BOOK THAT YOU WOULD LIKE TO WRITE (eg. novel), ETC. At yung mga follow-up questions, of course, related dun. Like, compare yung income ng writer sa engineer (dahil engineer ako). Since sabi ko I love to write novels, bakit di ko daw na-pursue yung ganung career instead of engineering.. .Stuff like that. Tama sila, di nga ngumingiti yung interviewer, pero nawala na ang kaba ko kasi PINOY din sya.
At first, medyo kinakabahan ako sa magiging result ng exam ko. Yung kasabay kong friend, mukhang OK naman ang exam niya. Nakangiti after nung written exam, tapos nag-thumbs up pa sa akin after ng speaking test niya.
THE RESULT:
Surely after two weeks eh, bumalik kami ng friend ko sa IDP to get our exam result - or what they call TRF (Test Result Form). Halos magtatalon kami sa tuwa nung makita namin ang result ng aming exam. 'Want a taste of it? Here goes!
LISTENING: 8.5
READING: 8
WRITING: 7
SPEAKING: 7
Friend ko --
LISTENING: 7.5
READING: 8.5
WRITING: 7
SPEAKING: 7
Pareho kaming nag-average ng 7.5! Grabe ang saya-saya di ba?
Well, that's about it! ' Hope me napulot naman kayo sa nai-share ko.
Sabi nga nila, madali lang ang IELTS, time pressure lang ang kalaban mo, lalo na sa writing portion. Sa case ko, di ko natapos ang 2nd part ng writing ko. Kasi naubos na ang oras. Ang maling style ko kasi, gumawa pa ako ng draft sa exam booklet. Dapat pala, dineretso ko na agad sa answer sheet. Kinapos tuloy ako ng oras. Naka- 1 1/4 page lang tuloy ako, although natapos ko naman yung draft ko. Siguro umabot lang sa 150 words yung second part ko. Siguradong may penalty yun. Sayang nga e. Tuloy ngayon, medyo tagilid ako. I'm praying na lang na sana mag-OK ako sa ibang test. Like sa Listening and Reading, mukang OK naman. Kalaban mo lang sa Reading yung choice na ' NOT GIVEN'. Pasaway na sagot, di ba? Hehehe.
June 13 yung speaking test ko. 10:40 am sa MEZZANINE DAHLIA ng DUSIT HOTEL. Medyo napaaga pa nga dahil hindi dumating yung nauna sa akin sa sched (Si Bing pala ito from pinoyimmigrants.com! Hehehe). Buti na din para matapos na ang kaba.
Sa SPEAKING naman, I'm glad na medyo may alam ako sa TOPIC na pina-discuss niya: DISCUSS A BOOK THAT YOU WOULD LIKE TO WRITE (eg. novel), ETC. At yung mga follow-up questions, of course, related dun. Like, compare yung income ng writer sa engineer (dahil engineer ako). Since sabi ko I love to write novels, bakit di ko daw na-pursue yung ganung career instead of engineering.. .Stuff like that. Tama sila, di nga ngumingiti yung interviewer, pero nawala na ang kaba ko kasi PINOY din sya.
At first, medyo kinakabahan ako sa magiging result ng exam ko. Yung kasabay kong friend, mukhang OK naman ang exam niya. Nakangiti after nung written exam, tapos nag-thumbs up pa sa akin after ng speaking test niya.
THE RESULT:
Surely after two weeks eh, bumalik kami ng friend ko sa IDP to get our exam result - or what they call TRF (Test Result Form). Halos magtatalon kami sa tuwa nung makita namin ang result ng aming exam. 'Want a taste of it? Here goes!
LISTENING: 8.5
READING: 8
WRITING: 7
SPEAKING: 7
Friend ko --
LISTENING: 7.5
READING: 8.5
WRITING: 7
SPEAKING: 7
Pareho kaming nag-average ng 7.5! Grabe ang saya-saya di ba?
Well, that's about it! ' Hope me napulot naman kayo sa nai-share ko.
Wednesday, October 12, 2005
Hilaw na Drayber
Sheez! After 27 years of living my life in this world, I finally decided to get a driver's license -- as a preparation to my life in New Zealand.
I went to LTO - Sampaloc, Welcome Rotonda Branch this morning to apply for a driver's license. In one hour, nakuha ko na agad. It was just a Student Driver's License but has filled me with so much excitement -- considering that I have only driven a bicycle all my life (and that was, I guess, 10 years ago!). Yap, you're reading this right. Hindi po ako marunong mag-drive, not even a clue. Learning how to drive? Of course I have plans, and I'm so excited about it. Just the thought of me sitting on the driver's seat (and upon my arrival to New Zealand, buying my own car for the first time) has filled my heart with so much excitement! (EXCITE is very much exploited in this post!) Well, maybe because I'm just excited about the excitements that, I know, I will soon face. (There you go again - Excite!)
There you go, another adventure -- another step on my way to New Zealand. This, I may say, is an easy one. Kahit hilaw na drayber ako, proud pa rin ako nung mahawakan ko ang lisensya ko.
After a month, papalitan ko na to ng non-pro ha!
I went to LTO - Sampaloc, Welcome Rotonda Branch this morning to apply for a driver's license. In one hour, nakuha ko na agad. It was just a Student Driver's License but has filled me with so much excitement -- considering that I have only driven a bicycle all my life (and that was, I guess, 10 years ago!). Yap, you're reading this right. Hindi po ako marunong mag-drive, not even a clue. Learning how to drive? Of course I have plans, and I'm so excited about it. Just the thought of me sitting on the driver's seat (and upon my arrival to New Zealand, buying my own car for the first time) has filled my heart with so much excitement! (EXCITE is very much exploited in this post!) Well, maybe because I'm just excited about the excitements that, I know, I will soon face. (There you go again - Excite!)
There you go, another adventure -- another step on my way to New Zealand. This, I may say, is an easy one. Kahit hilaw na drayber ako, proud pa rin ako nung mahawakan ko ang lisensya ko.
After a month, papalitan ko na to ng non-pro ha!
Wednesday, October 05, 2005
Discounted Ticket to New Zealand
Tuesday, last week of September, while I was in front of my pc - one of my supervisors sitting beside me (i was showing him a file on my pc) - my cellphone rang. Alas! on the other side of the line was a lady -- introduced herself and told me that she is from one of the leading telecom companies in New Zealand! I was shocked. I politely excused myself from my superior, took some steps away from him and continued the conversation with the lady.
Confirmed! Phone interview nga ito from one of the companies in NZ! Her accent is purely English. I can barely understand her. Hindi ko na-catch ang name niya, pati na rin kung anong position daw ang inapplyan ko. Yes lang ako ng yes. Bahala na. She asked some basic questions about my current job, my application status to NZ, etc. Di ko nga alam kung tama ba ang mga sagot ko. Basta kung ano na lang ang pagkakaintindi ko sa tanong niya. Bahala na ulit. Hehehe.
Last thing she asked me is if it's ok for me to attend a VIDEO CONFERENCE interview with my future boss (ehem!). I just told her yes, just email the details (para maintindihan ko naman! Hehehe).
Kinabukasan, nagemail nga! The email contains a confirmation letter that my interview sched is on October 6, nandun yung venue, etc. Attached also is the position description. Hindi ko inapplyan tong job na to! Luckily, the job description is somewhat related to my current job. Haaay. Sana makalusot ako.
Now, the long wait is over...My very first NZ job interview will be held tomorrow - Oct. 6. Video conference style pa. I never experienced being interviewed like this -- this adds to my nervousness. Sana lang talaga makalusot ako. This is my ticket to New Zealand.
Thanks for reading this!
Confirmed! Phone interview nga ito from one of the companies in NZ! Her accent is purely English. I can barely understand her. Hindi ko na-catch ang name niya, pati na rin kung anong position daw ang inapplyan ko. Yes lang ako ng yes. Bahala na. She asked some basic questions about my current job, my application status to NZ, etc. Di ko nga alam kung tama ba ang mga sagot ko. Basta kung ano na lang ang pagkakaintindi ko sa tanong niya. Bahala na ulit. Hehehe.
Last thing she asked me is if it's ok for me to attend a VIDEO CONFERENCE interview with my future boss (ehem!). I just told her yes, just email the details (para maintindihan ko naman! Hehehe).
Kinabukasan, nagemail nga! The email contains a confirmation letter that my interview sched is on October 6, nandun yung venue, etc. Attached also is the position description. Hindi ko inapplyan tong job na to! Luckily, the job description is somewhat related to my current job. Haaay. Sana makalusot ako.
Now, the long wait is over...My very first NZ job interview will be held tomorrow - Oct. 6. Video conference style pa. I never experienced being interviewed like this -- this adds to my nervousness. Sana lang talaga makalusot ako. This is my ticket to New Zealand.
Thanks for reading this!
Tuesday, October 04, 2005
Broken-hearted Momma...
One of my high school friends accompanied me to DSWD Malate this morning. We are to inquire on how to secure a DSWD travel clearance (and hopefully get one!) for my 3-year old daughter. After two years of planning to go there (and three months left for my ITA deadline), I finally managed to get my feet and go there, face the DSWD people, tell them about my marital problem, and hope that one of them might understand what I've been going through.As a single parent (actually, married but separated three years ago) who is one of the thousands of Pinoys aspiring to migrate to New Zealand, I was required to secure this clearance for me to be able to take my daughter to NZ. Simple lang po ang mga requirements...Actually, they're already in my hands when I went there -- except for one -- my husbands signature (sa Parental Travel Permit form). Isang maliit na pirma lang po na katumbas ng kaligahayan naming mag-ina...katumbas ng kalayaan namin...katumbas ng isang chance na makapagsimulang muli ng bagong buhay...sa New Zealand.
While I was giving the docs to the DSWD lady that was assigned to me, I was already explaining to her my situation. Defensive kung baga. I told her, "Ah, Miss, wala kasi yang pirma ng father kasi di ko na siya mahanap. Three years na kasi kaming hiwalay eh. Isa pa, we're not in good terms na rin kasi ng husband ko as well as his family." The DSWD lady politely declined us, explaining that the signature is really a requirement to prove that the father is allowing me to take my child anywhere outside the country. "Miss, pag lumapit kasi ako sa father, siguradong di niya pipirmahan at siguradong pipigilan niya yung anak naming makaalis." I added, sounding desperate. But still, she refused to give us the clearance.
Di ko na maipinta ang mukha ko...I know that anytime, my tears would fall while I'm in front of my friend and the DSWD lady. Yumuko na lang ako and pretended that I was returning all the documents to my folder -- slowly, maybe still hoping that a miracle might just happen, but none at the moment. "Sige, Miss, thank you na lang. Balik na lang kami kung may developments. Sige po." She nodded.
I left the place broken hearted. Bagsak ang balikat. My friend kept on cheering me up and telling me not to give up. I have two options now, to exclude my daughter in my immigration application or to gamble with my husbands compassion (and pray that if he learns about our application to NZ, wag niya nang hadlangan). Sob! Sob! I remember my daughters face whenever we pray to God about going to New Zealand -- you can see all the hopes in her -- believing that her mommy can do everything...that her mommy can make our every dream come true. Now what shall I tell her?
I don't know how to end this...maybe with a prayer -- still, pleading to God that He give us a chance to start a new life...
Thanks for reading this!
Subscribe to:
Posts (Atom)